No ludzie, znowu jej odbija?

Tak, jej znowu odbija. Ani jej się nie chce uczyć, ani czytać, ani pisać, ani nic. Chce jej się tylko spać. O tak, spać to ona potrafi. Przez miniony weekend przespała 27, 5 godziny. Ale to nic, przejdzie jej. Mam nadzieję, bo inaczej mnie zadusi przez sen.
To był fragment urojonej wypowiedzi mojego realnego miśka. Mam ostatnio trudny okres w szkole. Siedzę nad książkami do późna w nocy, a potem odsypiam po powrocie ze szkoły i właśnie w weekendy. Niestety, mam też tendencję do zaciskania przez sen pięści i gniotę w ten sposób podkoszulek, kołdrę, bądź też właśnie owego miśka (a właściwie, to najczęściej jego). No cóż, próbowałam.
Naszły mnie ostatnio wątpliwości, po co to wszystko. No bo przecież swoje przeżycia powinno się zachowywać tylko dla siebie, to w końcu coś osobistego. Ale potem przyszło wytłumaczenie. Jak się domyślacie, nie ma tu wszystkiego, co jest w normalnym pamiętniku. Powiem wprost - to jest bardzo okrojona wersja mojego życia. Ale jak przeczytałam swój dzienniczek, to wygląda on mniej więcej tak: data, dzień tygodnia i w punktach opisany dzień. Owszem, przydaje się to, nie powiem, że nie. Ale jeśli wiem, że ktoś to przeczyta, to wkładam minimum wysiłku w nadanie temu jakiejkolwiek "spójnej" treści. Przynajmniej w ten sposób mogę rozwijać swój styl pisania. Bo to wszystko jest pisane spontanicznie. Ja nie planuję z wyprzedzeniem, co napiszę. Jest coś ciekawego, chęć do pisania, wena, nuda, czy cokolwiek innego - jest notka.
Ten wpis jest dziwny i straciliście czas Wy, wszyscy, którzy tu dobrnęliście. Oto skraj internetu. Wracajcie, skąd przychodzicie, bo oto nadchodzi gromowładna głupota autorki. Jeśli na czas nie uciekniecie, zostaniecie uwięzieni w jej twierdzy i zmuszeni do przebywania z jej chorą wyobraźnią. Decyzja należy do Was (uciekajcie, kretyni!).

Głowiąca się nad sonetem na polski,
be happy!